در بیان بعضی دعاهای وارده برای وقت خوابیدن و بیدار شدن و آن‌ها «هفت» دعاست:
از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: کسی که هنگام قرار گرفتن در خوابگاهش «سه» مرتبه بگوید:
الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي عَلا فَقَهَرَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي بَطَنَ فَخَبَرَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي مَلَكَ فَقَدَرَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي يُحْيِي الْمَوْتىٰ وَيُمِيتُ الْأَحْياءَ، وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.
خدا را ستایش که برتر آمد و چیره گشت و خدا را ستایش که نهان است و آگاه و خدا را ستایش که مالک است و نیرومند و خدا را ستایش که مردگان را زنده می‌کند و زندگان را می‌میراند و او بر هر کاری تواناست.
از گناهانش بیرون آید، همانند روزی که از مادر متولد شده و شیخ صدوق و شیخ طوسی هم این روایت را نقل کرده‌اند؛
و در «عُدَّة الدّاعی» از حضرت جعفر صادق(علیه‌السلام) نقل کرده: این دعا کمترین چیزی است که از تحمید [یعنی حمد و ستایش گویی] کفایت می‌کند. ولی در آن روایت، حمد دوم پس از حمد سوم است.
از آن حضرت روایت شده: رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) هنگامی که در رختخواب خود قرار می‌گرفت، «آیت‌الکرسی» می‌خواند و می‌گفت:
بِسْمِ اللّٰهِ، آمَنْتُ بِاللّٰهِ، وَكَفَرْتُ بِالطَّاغُوتِ؛ اللّٰهُمَّ احْفَظْنِي فِي مَنامِي وَفِي يَقَظَتِي.
به نام خدا، به خدا ایمان آوردم و به طاغوت کافر شدم، خدایا مرا در خواب وبیداری حفظ کن.
از مُفَضَّل بن عُمَر نقل‌شده: امام صادق(علیه‌السلام) به من فرمود: اگر بتوانی شب نکن، مگر اینکه خود را به یازده حرف پناه دهی، گفتم: مرا از آن‌ها خبر ده، فرمود بگو:
أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِجَلالِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِسُلْطانِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِجَمالِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِدَفْعِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِمَنْعِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِجَمْعِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِمُلْكِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِوَجْهِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِرَسُولِ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ وَبَرَأَ وَذَرَأَ.
پناه می‌برم به عزّت خدا و پناه می‌برم به قدرت خدا و پناه می‌برم به جلال خدا و پناه می‌برم به سلطنت خدا و پناه می‌برم به جمال خدا و پناه می‌برم به دفاع خدا و پناه می‌برم به جلوگیری خدا و پناه می‌برم به جمع‌آوری خدا و پناه می‌برم به فرمانروایی خدا و پناه می‌برم به جلوه خدا و پناه می‌برم به رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) از شرّ آنچه آفرید و پدید آورد و هستی بخشید.
خود را هرگاه که خواهی به این کلمات حفظ کن.
از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: کسی که در خوابگاهش قرار بگیرد و صد مرتبه «توحید» بخواند، از گناهان پنجاه ساله خود پاک شود؛ و نیز از آن حضرت روایت شده: کسی که در رختخوابش جای گیرد و «قُلْ یٰا أَیُّهَا الْکٰافِرُونَ» و «قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ» بخواند، حق‌تعالی بیزاری از شرک را برای او بنویسد.
از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: رسول خدا(صلى‌اللّه‌علیه‌و‌آله) فرمود: کسی که قصد کرده برای نماز شب برخیزد و در رختخواب قرار گرفته، بگوید:
اللّٰهُمَّ لَاتُؤْمِنِّي مَكْرَكَ، وَلَا تُنْسِنِي ذِكْرَكَ، وَلَا تَجْعَلْنِي مِنَ الْغافِلِينَ، أَقُومُ ساعَةَ كَذا وَكَذا.
خدایا مرا ایمن از کیفرت مدار و ذکرت را از یادم مَبَر و از بی‌خبران قرارم مده، ساعت چند و چند برمی‌خیزم.
حق‌تعالى فرشته‌ای را بر او بگمارد که در آن ساعت بیدارش کند.
و از آن حضرت روایت شده: هرگاه یکی از شما در شب از خواب برخاست بگوید:
سُبْحانَ اللّٰهِ رَبِّ النَّبِيِّينَ، وَ إِلٰهِ الْمُرْسَلِينَ، وَرَبِّ الْمُسْتَضْعَفِينَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي يُحْيِي الْمَوْتىٰ، وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.
منزّه است خدا، پروردگار پیامبران و معبود فرستادگان و پروردگار مستضعفان و خدا را ستایش که مردگان را زنده می‌کند و او بر هر کاری تواناست.
زمانی که این کلمات را بگوید، خدای تبارک و تعالی می‌فرماید: بنده من راست گفت و شکر بجا آورد.
از عبدالرحمن بن حجّاج روایت شده: حضرت صادق(علیه‌السلام) آخر شب از خواب برمی‌خواست، صدا را در حدّی که اهل خانه بشنوند بلند می‌کرد و می‌گفت:
اللّٰهُمَّ أَعِنِّي عَلَىٰ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ، وَوَسِّعْ عَلَيَّ ضِيقَ الْمَضْجَعِ، وَ ارْزُقْنِي خَيْرَ مَا قَبْلَ الْمَوْتِ وَارْزُقْنِي خَيْرَ مَا بَعْدَ الْمَوْتِ.
خدایا مرا بر هراس قیامت کمک کن و تنگی قبرم را وسعت بخش و خیر آنچه پیش از مرگ و پس از مرگ است، نصیب من فرما.