پیش از زرد شدن خوشید تا زرد شدن آن است که به حضرت عسگری(علیه‌السلام) منسوب است:
يَا أَوَّلاً بِلا أَوَّلِيَّةٍ، وَيَا آخِراً بِلا آخِرِيَّةٍ، يَا قَيُّوْماً بِلا مُنْتَهى لِقِدَمِهِ، يَا عَزِيزاً بِلَا انْقِطاعٍ لِعِزَّتِهِ، يَا مُتَسَلِّطاً بِلا ضَعْفٍ مِنْ سُلْطانِهِ، يَا كَرِيماً بِدَوامِ نِعْمَتِهِ، يَا جَبَّاراً وَمُعِزّاً لِأَوْلِيائِهِ، يَا خَبِيراً بِعِلْمِهِ، يَا عَلِيماً بِقُدْرَتِهِ، يَا قَدِيراً بِذاتِهِ، أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِمَا السَّلامُ، وَأُقَدِّمُهُ بَيْنَ يَدَيْ حَوائِجِي، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَفْعَلَ بِي كَذا وَكَذا.
ای اول بی‌آغاز و ای آخر بی‌پایان، ای پاینده‌ای که برای دیرینگی‌اش نهایتی نیست، ای عزیزی که برای عزّتش گسستنی نیست، ای چیره‌ای که سلطنتش بدون سستی است، ای کریم به دوام نعمتش، ای قدرت مطلق و عزّت‌بخش اولیایش، ای آگاه به سبب دانایی‌اش، ای دانا به سبب توانایی‌اش، ای توانا به سبب ذاتش، از تو می‌خواهم به حق حسن بن علی (درود خدا بر او و ایشان) و او را پیش می‌اندازم پیشاپیش خواسته‌هایم این‌که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و با من چنین و چنان کنی.