سید ابن طاووس در کتاب «مهج الدعوات» از حضرت باقر(علیه‌السلام) روایت کرده: که جبرئیل به محضر رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) عرضه داشت: هیچ پیامبری را به‌اندازه تو دوست نداشتم، پس بسیار بگو:
اللّٰهُمَّ إِنَّكَ تَرىٰ وَلَا تُرىٰ، وَأَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلىٰ، وَأَنَّ إِلَيْكَ الْمُنْتَهىٰ وَالرُّجْعىٰ، وَأَنَّ لَكَ الْآخِرَةَ وَالْأُولىٰ، وَأَنَّ لَكَ الْمَماتَ وَالْمَحْيَا، وَرَبِّ أَعُوذُ بِكَ أَنْ أُذَلَّ أَوْ أُخْزىٰ.
خدایا! تو می‌بینی و دیده نمی‌شوی و تو در چشم انداز برتری و نهایت و بازگشت همه به سوی تو است و آخرت و دنیا و مرگ و زندگی به دست تو است، پروردگارا به تو پناه می‌آورم از اینکه خوار یا رسوا شوم.