آگاه باش که شعبان ماه بسیار برجسته و عالی‌رتبه‌ای است و به سید انبیاء انتساب دارد و آن حضرت همه‌ی این ماه را روزه می‌گرفت و روزه آن را به ماه رمضان وصل می‌کرد و می‌فرمود: شعبان ماه من است، هرکه یک روز از این ماه را روزه بدارد، بهشت بر او واجب می‌شود.
از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده: چون ماه شعبان می‌رسید حضرت زین‌العابدین(علیه‌السلام) اصحاب خود را جمع می‌کرد و می‌فرمود: ای اصحاب من، می‌دانید این چه ماهی است؟ این ماه شعبان است و حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمود: شعبان ماه من است؛ پس در این ماه برای جلب محبّت پیامبر خود و برای تقرّب به‌سوی پروردگار خویش، روزه بگیرید، به خدایی که جان علی بن الحسین(علیه‌السلام) به دست قدرت اوست، سوگند یاد می‌کنم از پدرم حسین بن علی(علیه‌السلام) شنیدم که فرمود: از امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) شنیدم: هر که شعبان را برای محبّت پیامبر و تقرّب جستن به‌سوی خدا روزه بگیرد، خدا او را دوست بدارد و در روز قیامت به کرامتش نزدیک کند و بهشت را بر او واجب گرداند.
شیخ از صفوان جمّال روایت کرده است: که امام صادق(علیه‌السلام) به من فرمود: کسانی را که پیرامون تو هستند به روزه شعبان وادار کن. گفتم: فدایت شوم، مگر در فضیلت آن چیزی می‌بینی؟ فرمود: آری رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) هرگاه هلال شعبان را می‌دید، به منادی دستور می‌داد تا در مدینه ندا کند: ای اهل مدینه، من از جانب رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به‌سوی شما فرستاده شده‌ام، آن حضرت می‌فرماید: آگاه باشید، به‌درستی که شعبان ماه من است، خدا رحمت کند کسی را که مرا در ماه من یاری کند، یعنی آن را روزه بگیرد؛ سپس امام صادق(علیه‌السلام) چنین گفت: امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) می‌فرمود: از هنگامی‌که شنیدم منادی رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در شعبان ندا داد، روزه شعبان از من فوت نشد و تا زمانی که زنده هستم به خواست خدا از من فوت نخواهد شد. پس می‌فرمود: روزه دو ماه شعبان و رمضان مایه توبه و آمرزش خداست.
اسماعیل بن عبد الخالق روایت کرده است: نزد امام صادق(علیه‌السلام) بودم، ذکر روزه شعبان به میان آمد، حضرت فرمود: در فضیلت روزه شعبان چنین و چنان است تا جایی که انسان مرتکب قتل حرام می‌شود، پس اگر شعبان را روزه بگیرد، این روزه به او سود می‌رساند و به خواست خداوند آمرزیده می‌شود!
آگاه باش اعمال این ماه برجسته و عالی‌رتبه بر دو بخش است: « اعمال مشترک» و «اعمال ویژه».