«1211»و معنى ذلک أنه إذا عظم الخوف من العدو و اشتد عضاض الحرب فزع المسلمون إلى قتال رسول الله (صلى الله علیه وآله)بنفسه فینزل الله تعالى النصر علیهم به و یأمنون مما کانوا یخافونه بمکانه و قوله إذا احمر البأس کنایة عن اشتداد الأمر و قد قیل فی ذلک أقوال أحسنها أنه شبه حمی الحرب بالنار التی تجمع الحرارة و الحمرة بفعلها و لونها و مما یقوی ذلک قول رسول الله (صلى الله علیه وآله)و قد رأى مجتلد الناس یوم حنین و هی حرب هوازن الآن حمی الوطیس و الوطیس مستوقد النار فشبه رسول الله (صلى الله علیه وآله)ما استحر من جلاد القوم باحتدام النار و شدة التهابها انقضى هذا الفصل و رجعنا إلى سنن الغرض الأول فی هذا الباب .

(سیّد رضىّ «رحمه اللّه» فرماید:) و معنى این سخن آنست که چون ترس از دشمن بسیار مى شد و گزیدن جنگ سخت مى گشت مسلمانان به جانبى که شخص رسول خدا( صلّى اللّه علیه و آله) کارزار مى نمود مى گریختند، و خداى تعالى به برکت آن حضرت بایشان کمک مى فرستاد و آنها هم بوسیله آن بزرگوار از آنچه ترس داشتند آسوده مى شدند.ص1212و فرمایش آن حضرت: إذا احمرّ البأس یعنى هنگامیکه خوف و ترس سرخ مى شد، کنایه است از سختى کارزار، و در آن چند قول گفته شده است نیکوترین آنها آنست که گرم شدن جنگ را تشبیه و مانند نموده به آتشى که گرمى و سرخى را بعمل و رنگش جمع نماید (سوزان باشد و افروخته) و این قول را کمک میکند فرمایش رسول خدا( صلّى اللّه علیه و آله) وقتى که شمشیر زدن مردم را در جنگ حنین (موضعى بین طائف و مکّه) دید و آن جنگ هوازن (قبیله اى از قیس) بود: الان حمى الوطیس یعنى اکنون تنّور جنگ گرم شد، و وطیس جاى افروختن آتش است، رسول خدا( صلّى اللّه علیه و آله) گرم شدن کارزار آنها را با فروختن آتش و زبانه کشیدن آن مانند نموده است. این فصل پایان یافت، و ما به روش اوّل خود در این باب (که مقصود بیان سخنان امام علیه السّلام بوده نه تفسیر کلمات آن حضرت) باز گشتیم.