رفیقِ فی الله در رعایت بزرگداشت نیکی ها، موظف است که نیکوکاری و خوبی های رفیقش را با پاداشی برتر و زیباتر و شدیدتر جبران کند و آن را بزرگ بدارد.
قَسَم و سوگند خوردن، به خودیِ خود، امری شایسته و سفارش شده به حساب نمی آید، ولی اگر برای امور تربیتی، هدایت، دفع ظلم، گره گشایی، تشویق به کار خیر و ... باشد اشکالی ندارد و حتی گاهی واجب است که در این صورت انجامِ آن امری اضطراری و از روی ناچاری است.
