وَ قَالَ ( علیه السلام ) : الْبُخْلُ عَارٌ .
امام علیه السلام فرموده است: بخل و تنگ چشمی ننگ است (چون مردم بخیل را بر اثر دلبستگی او به کالای دنیا سرزنش می نمایند) .
وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ .
و ترسو بودن نقص و کاستی است (زیرا رسیدن به مقام فرع بر شجاعت و دلاوری است).
وَ الْفَقْرُ یُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ .
و تنگدستی زیرک را از (بیان) حجت و دلیلش گنگ و لال می گرداند (همانطوری که توانگری پست و نادانی را گویا می سازد).
وَ الْمُقِلُّ غَرِیبٌ فِی بَلْدَتِهِ.
و بینوا و بی چیز در شهر خود غریب است (کسی با او آمد و شد نمی کند) .
الْعَجْزُ آفَةٌ .
و عجز و واماندگی آفت و بیچارگی است (که شخص را از پا در می آورد) .
وَ الصَّبْرُ شَجَاعَةٌ .
و شکیبائی دلاوری است.
وَ الزُّهْدُ ثَرْوَةٌ .
و پارسائی دارائی است (زیرا پارسا مانند مالدار که به کسی نیازمند نیست به دنیا و کالای آن نیازمند نمی باشد) .
وَ الْوَرَعُ جُنَّةٌ .
و دوری از گناهان سپر است (از عذاب الهی، همانطور که سپر شخص را از شمشیر محافظت می نماید پرهیزکاری او را از سختیهای دنیا و آخرت رهائی می دهد).