کفعمی روایت کرده: مردی به رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) از تنگدستی و پریشانی و بیماری شکایت کرد، حضرت فرمود: هر صبح و شام ده مرتبه این دعا را بخوان، او سه روز بر این دعا مداومت کرد، حال او به صحّت و توانگری و راحتی برگشت و شیخ طوسی و دیگران آن را در تعقیب نماز صبح ذکر کرده‌اند و دعا این است:
لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ، تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَايَمُوتُ، وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَ لِيٌّ مِنَ الذُّلِّ، وَكَبِّرْهُ تَكْبِيراً.
هیچ نیرو و توانی نیست جز به خدای [بلندمرتبه بزرگ]، توکل کردم بر زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد و خدا را ستایش که فرزندی نگرفت و برای او در فرمانروایی شریکی نمی‌باشد و برای او از روی خواری سرپرستی نیست و او را بزرگ شمار بزرگ‌شمردنی شایسته.