روایت شده: شخصی خدمت حضرت صادق(علیه‌السلام) از ابتلای به وحشت و ترس شکایت کرد، حضرت فرمود: آیا شما را به چیزی خبر ندهم که اگر آن را بگویید وحشت نخواهید کرد، نه در شب و نه در روز؟
بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ وَ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّٰهِ، إِنَّهُ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّٰهِ فَهُوَ حَسْبُهُ، إِنَّ اللّٰهَ بالِغُ أَمْرِهِ، قَدْ جَعَلَ اللّٰهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْراً . اللّٰهُمَّ اجْعَلْنِي فِي كَنَفِكَ وَفِي جِوارِكَ، وَاجْعَلْنِي فِي أَمانِكَ وَفِي مَنْعِكَ.
به نام خدا و به خدا و بر خدا توکل کردم که هرکه بر خدا توکل کند، خدا او را بس است، به درستی که خدا به پایان رساننده کار خویش است. خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داد، خدایا مرا در حمایت و جوارت و در امان و نگهداری‌ات قرار ده.
روایت شده: مردی سی سال این دعا را می‌خواند، شبی آن را ترک کرد، در آن شب عقرب او را گزید.