شیخ طوسی روایت کرده: مردی خدمت حضرت صادق(علیه‌السلام) رسید و گفت: ای آقای من به تو شکایت می‌کنم از قرضی که مرا فرا گرفته و از پادشاهی که به من ستم می‌کند. می‌خواهم به من دعایی بیاموزی که به وسیله آن غنیمتی به دست آورم تا قرضم را ادا کرده و ستم پادشاه را از خود بازدارم.

حضرت فرمود: هرگاه تاریکی شب تو را فرا گرفت دو رکعت نماز بخوان، در رکعت اول سوره «حمد» و «آیت‌الکرسی» و در رکعت دوم سوره «حمد» و آخر سوره «حشر» از «لَوْ أَنْزَلْنٰا هٰذَا الْقُرْآنَ عَلىٰ جَبَلٍ» تا پایان سوره را قرائت کن، سپس قرآن مجید را بردار و بر سر خود بگذار و بگو:

آنگاه هر یک از این اذکار را «ده مرتبه» بگو:

سپس حاجت خود را بطلب، راوی گفت: آن مرد رفت و پس از مدّتی بازگشت درحالی‌که قرضش را ادا نموده و از ستم پادشاه امان یافته و دارایی‌اش فراوان شده بود.

نویسنده گوید: ظاهر این است که این عمل، پس از نماز بجا آورده می‌شود.