از کتاب «دعوات» راوندی نقل‌شده: حضرت سجّاد(علیه‌السلام) به مردی رسیدند که در خانه مرد دیگری نشسته بود، به او فرمود: برای چه در خانه این ستمکار جبّار نشسته‌ای؟ گفت: به جهت محنت و شدّتی که برای من اتفاق افتاده، فرمود: برخیز تا من تو را به دری راهنمایی کنم که بهتر از در اوست و به سوی پروردگاری که برای تو از او نیکوتر است؛
پس دست او را گرفت و تا مسجد پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) آورد و فرمود: رو به قبله آر و دو رکعت نماز بخوان، آنگاه خدا را ثنا بگو و بر رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) صلوات فرست و آخر سوره «حشر» و شش آیه اول سوره «حدید» و دو آیه‌ای که در سوره «آل‌عمران» است بخوان، سپس حاجت خود را از خدا بخواه که به تو عطا می‌فرماید.
جناب راوندی فرموده: شاید دو آیه، آیه‌ی «قُلِ اللّٰهُمَّ مٰالِکَ الْمُلْکِ» باشد تا «بِغَیْرِ حِسٰابٍ» [سوره آل‌عمران، آیات 27 ـ 26].
علامه مجلسی فرموده است: شاید آیه «قُلِ اللّٰهُمَّ» باشد و آیه «شَهِدَ اللَّهُ»... [سوره آل‌عمران، آیه 18].
از حضرت امیرمؤمنان روایت شده: هرگاه یکی از شما برآورده شدن حاجتی را قصد کند، صبح پنجشنبه در طلب آن بیرون رود و هنگامی که از منزل بیرون می‌رود آخر سوره «آل‌عمران» و «آیت‌الکرسی» و سوره «إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ» و سوره «حمد» را بخواند، زیرا برآورده شدن حوائج دنیا و آخرت در این‌هاست.