1. وَ اعْلَمْ اَنَّ الاِلْفَ مِنَ اللّه وَ الْفِرْكَ مِنَ الشَّيْطانِ
(کافی ج3 ص481)
پس بدان که همانا الفت و رفاقت امری الهی است و دشمنی و جدایی امری شیطانی است.
____________________________________________________________________
2. عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : اَلْمُتَحَابُّونَ فِي اَللَّهِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ عَلَى أَرْضِ زَبَرْجَدَةٍ خَضْرَاءَ فِي ظِلِّ عَرْشِهِ عَنْ يَمِينِهِ وَ كِلْتَا يَدَيْهِ يَمِينٌ وُجُوهُهُمْ أَشَدُّ بَيَاضاً وَ أَضْوَأُ مِنَ اَلشَّمْسِ اَلطَّالِعَةِ يَغْبِطُهُمْ بِمَنْزِلَتِهِمْ كُلُّ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ وَ كُلُّ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ يَقُولُ اَلنَّاسُ مَنْ هَؤُلاَءِ فَيُقَالُ هَؤُلاَءِ اَلْمُتَحَابُّونَ فِي اَللَّهِ.
("المحاسن" برقی، ج1 ص264-بحارالانوار ج66 ص243)
حضرت امام باقر علیه السلام نقل فرموده اند که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: کسانی که در راه خدا با یکدیگر دوستی می کنند (رفقای فی الله) در روز قیامت روی زمینِ زبرجدیِ سبز در زیر سایه عرش خداوند در سمت راستِ او هستند و هر دو دستِ او راست است، چهره آنها سفیدتر از برف و درخشان تر از خورشید تابان است، تمام فرشتگان مقرب و پیامبران مرسل به مقام آنها غبطه می خورند. مردم می گویند: اینها چه کسانی هستند؟ پس گفته می شود: این ها رفقای فی الله هستند.
____________________________________________________________________
3. إِنَّ الْمُؤْمِنَیْنِ الْمُتَوَاخِیَیْنِ فِی اللَّهِ لَیَکُونُ أَحَدُهُمَا فِی الْجَنَّهًِْ فَوْقَ الْآخَرِ بِدَرَجَهًٍْ فَیَقُولُ یَا رَبِّ إِنَّ صَاحِبِی قَدْ کَانَ یَأْمُرُنِی بِطَاعَتِکَ وَ یُثَبِّطُنِی عَنْ مَعْصِیَتِکَ وَ یُرَغِّبُنِی فِیمَا عِنْدَکَ فَاجْمَعْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ فِی هَذِهِ الدَّرَجَهًِْ فَیَجْمَعُ اللَّهُ بَیْنَهُمَا وَ إِنَّ الْمُنَافِقَیْنِ لَیَکُونُ أَحَدُهُمَا أَسْفَلَ مِنْ صَاحِبِهِ بِدَرْکٍ فِی النَّارِ فَیَقُولُ یَا رَبِّ إِنَّ فُلَاناً کَانَ یَأْمُرُنِی بِمَعْصِیَتِکَ وَ یُثَبِّطُنِی عَنْ طَاعَتِکَ وَ یُزَهِّدُنِی فِیمَا عِنْدَکَ وَ لَا یُحَذِّرُنِی لِقَاءَکَ فَاجْمَعْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ فِی هَذَا الدَّرْکِ فَیَجْمَعُ اللَّهُ بَیْنَهُمَا وَ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًْ الْأَخِلَّاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ.
(بحارالانوار ج 71 ص278 - "عده الداعی" ص190)
حضرت امام باقر علیه السلام فزمودند: همانا دو مؤمن که در راه خدا (فی الله) با هم برادری و رفاقت می کنند، اگر {در آخرت} یکی از آنها در بهشت درجه بالاتری از دیگری داشته باشد، {به خداوند} عرضه می دارد: «پروردگارا! او رفیق من بود که مرا به طاعت تو امر می کرد و مرا از نافرمانی تو باز می‌داشت و نسبت به آنچه نزد توست ترغیب و تشویقم می کرد، پس او را نیز در همین درجه {از بهشت} در کنار من قرار بده. پس خداوند هر دو را در یک درجه قرار می‌دهد. امّا در باره دو منافق اگر {در آخرت} یکی از آنها درجه‌ی پایین‌تری از رفیق دیگرش داشته باشد {به خداوند} عرضه می دارد: «پروردگار، فلانی مرا با نافرمانی تو امر می کرد و مرا از طاعت تو مرا باز می‌داشت و مرا نسبت به آنچه نزد توست بی میل می کرد مرا از روبرو شدن با تو نمی ترساند، پس او را نیز در همین درجه پایین{از جهنم) در کنار من قرار بده پس خداوند هر دو را در یک درجه قرار می دهد. سپس آن حضرت، این آیه را تلاوت فرمودند: "رفیقان در آن روز(قیامت) دشمنان یکدیگرند به جز پرهیزگاران".
____________________________________________________________________
4. وُدُّ المؤمنِ للمؤمنِ في اللّه ِ مِن أعظَمِ شُعَبِ الإيمانِ.
(کافی ج2 ص125)
حضرت امام باقر علیه السلام نقل فرموده اند که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: "دوستی مومن با مومن دیگر در راه خداوند (فی الله) از بزرگترین شاخصه های ایمان است.
____________________________________________________________________
5. لا يَقْبَلُ عَمَل إِلاَّ بِمَعْرِفَةٍ وَ لاَ مَعْرِفَةَ إِلاَّ بِعَمَلٍ و مَنْ عَرَفَ دَلَّتْهُ ْمَعْرِفَة عَلَى اَلْعَمَلِ وَ مَنْ لَمْ یعرف فلاعمل له.
(تحف العقول ص294)
هیچ عملی بدون معرفت(در درگاه الهی) پذیرفته نمی شود و هیچ معرفتی بدون عمل به دست نمی آید، و هرکس که معرفت پیدا کند همان معرفتش او را به عملِ (مقبول) رهنمون می سازد و هر کس که معرفت پیدا نکند عملِ (مقبول) نخواهد داشت.
____________________________________________________________________
6. و لا مصیبة کعدم العقل.
("تحف العقول" ص286)
هیچ مصیبتی مانند بی عقلی نیست.
____________________________________________________________________
7. ﺇِﻥَّ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋَﺰَّ ﻭَ ﺟَﻞَّ ﯾُﺤِﺐُّ ﺍﻟﻤُﺪﺍﻋِﺐَ ﻓِﻰ ﺍﻟﺠَﻤﺎﻋَﺔِ ﺑِﻼ ﺭَﻓَﺚٍ.
("کافی" ج 2ص 663)
همانا خداوند عز و جل کسی را که در میان جمع، بدون ناسزا و هرزه گویی، شوخی می کند دوست دارد.
____________________________________________________________________
8. إنَّ الْمُؤْمِنَ أخُ الْمُؤمِنِ لا یَشْتِمُهُ، وَلا یُحَرِّمُهُ، وَلا یُسیىءُ بِهِ الظَّنَّ.
("تحف العقول" ص296)
همانا مومن برادرِ مومن است که به او دشنام نمی دهد و از او (چیزی را) مضایقه نمی کند و به او بدگمان نمی شود.
____________________________________________________________________
9. اِعلَم يا جابِرُ ، أنَّ أهلَ التَّقوى أيسَرُ أهلِ الدُّنيا مَؤونَةً، وأكثَرُهُم لَكَ مَعونَةً.
("کافی" ج2 ص133)
ای جابر، بدان که اهل تقوا کم هزینه ترین مردم در دنیا هستند و تو را بیشتر از همه یاری می دهند.
____________________________________________________________________
10. يا مُحَمَّدُ... و ما يَتَقَرَّبُ إلَیَّ عَبدٌ مِن عِبادی بِشَيءٍ أحَبَّ إلَیَّ مِمّا افتَرَضتُ عَلَيهِ، و إنَّهُ لَيَتَقَرَّبُ إلَیَّ بِالنّافِلَةِ حَتّى أُحِبَّهُ...
("کافی" ج2 ص352)
هیچ بنده ای از بندگانم با عملی که نزد من محبوب تر باشد از آنچه بر او واجب کرده ام به من تقرب نمی جوید، و همانا بواسطه انجام دادنِ مستحبات به من تقرب می جوید تا آنجا که من دوستدارِ او بشوم.
____________________________________________________________________
11. و لا عَدلَ كالإنصافِ...
("تحف العقول" ص286)
هیچ عدالتی همچون انصاف نیست.
____________________________________________________________________
12. مَن عَمِلَ بِما يَعلَمُ، عَلَّمَهُ اللّهُ ما لَم يَعلَمُ.
("بحارالانوار" ج 75 ص 189)
هر کس به آنچه می داند عمل کند خداوند آنچه را که نمی داند به او می آموزد.
____________________________________________________________________
13. أَحِبَّ أَخَاكَ الْمُسْلِمَ وَ أَحِبَّ لَهُ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ وَ اكْرَهْ لَهُ مَا تَكْرَهُ لِنَفْسِكَ إِذَا احْتَجْتَ فَسَلْهُ وَ إِذَا سَأَلَكَ فَأَعْطِهِ وَ لَا تَدَّخِرْ عَنْهُ خَيْراً فَإِنَّهُ لَا يَدَّخِرُ عَنْكَ كُنْ لَهُ ظَهْراً فَإِنَّهُ لَكَ ظَهْرٌ إِنْ غَابَ فَاحْفَظْهُ فِي غَيْبَتِهِ وَ إِنْ شَهِدَ فَزُرْهُ وَ أَجِلَّهُ وَ أَكْرِمْهُ فَإِنَّهُ مِنْكَ وَ أَنْتَ مِنْهُ وَ إِنْ كَانَ عَلَيْكَ عَاتِباً فَلَا تُفَارِقْهُ حَتَّى تَسُلَّ سَخِيمَتَهُ وَ مَا فِي نَفْسِهِ فَإِذَا أَصَابَهُ خَيْرٌ فَاحْمَدِ اللَّهَ وَ إِنِ ابْتُلِيَ فَاعْضُدْهُ وَ تَمَحَّلْ لَهُ.
("الامالی" صدوق، ص 323)
برادر و رفیق مسلمانت را دوست بدار، و آنچه را که برای خودت می پسندی برای او نیز بپسند و آنچه را که برای خودت نمی پسندی برای او نیز نپسند، هرگاه نیازمند شدی از او درخواست [کمک] کن و هرگاه او از تو چیزی خواست به او بده، و هیچ خیر و خوبی را از او دریغ ندار تا او هم از تو دریغ ندارد، پشتیبان او باش تا او نیز پشتیبان تو باشد، اگر غایب بود پس [جایگاه] او را در نبودنش حفظ کن و اگر حضور یافت پس او را ملاقات کن، و او را بزرگ بشمار و گرامی بدار چرا که او از توست و تو از او هستی، و اگر تو را سرزنش و ملامت کرد از او جدا نشو تا انگیزه ناراحتی اش و آنچه در دل دارد را از او بپرسی، و هرگاه خیری به او رسید پس خداوند را برای آن شکرگزاری کن، و اگر گرفتار شد او را یاری بده و برایش چاره جویی کن.
____________________________________________________________________
14. إِنَ أَبا جَعفَر الباقِرَ علیه السلام استَقبَلَ الکَعبَهَ وَ قَالَ: اَلحَمدُلِلهِ الَذی کَرَمَکِ وَ شَرَفَکِ وَ عَظَمَکِ وَ جَعَلَکِ مَثابَه لِلناسِ وَ أَمنا، وَاللهِ لَحُرمَهُ المُومِنِ أَََعظَمُ حُرمَه مِنکِ.
("بحار الانوار" ج 71 ص 233)
روایت شده است که حضرت امام باقر علیه السلام روبه روی کعبه ایستادند و فرموند: «حمد و ستایش از آنِ خداوندی است که تو را گرامی داشته و به تو شرافت بخشیده و تو را بزرگ شمرده و تو را جایگاهی برای اجتماع مردم و پناهگاهی امن قرار داده است، و به خداوند سوگند که حرمت مومن بالاتر از حرمت توست.»
____________________________________________________________________
15. یصنَعُ لِلمیتِ مَأتَمُ ثَلاثَهِ أیامٍ مِن یومٍ ماتَ.
("من لا یحضره الفقیه" ج 1 ص 182)
برای میّت سه روز، از روزی که فوت شده است، اقامه ماتم و عزا شود.
____________________________________________________________________
16. كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم يُجِيبُ الدَّعْوَةَ.
("المحاسن" برقی ، ج 2 ص 410)
روش رسول خدا صلی الله علیه و آله این بود که همواره دعوت [دیگران] را می پذیرفت.
____________________________________________________________________
17. إِذَا عَطَسَ الرَّجُلُ فَلْيَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ لَا شـَرِيـكَ لَهُ وَ إِذَا سَمَّتَ الرَّجُلُ فَلْيَقُلْ يَرْحَمُكَ اللَّهُ وَ إِذَا رَدَدْتَ فَلْيَقُلْ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكَ وَ لَنـَا ...
("کافی" ج 2 ص 655)
هرگاه کسی عطسه کرد بگوید: حمد و ستایش مخصوص خداوند جهانیان است که شریکی ندارد؛ و هرگاه خواست که عطسه کننده را دعا کند بگوید: خداوند تو را رحمت کند؛ و هرگاه عطسه کننده خواست که جوابی بدهد بگوید: خداوند تو و ما را بیامرزد.
____________________________________________________________________
18. تَزاوَرُوا في بيوتِكُم فإنّ ذلكَ حَياةٌ لِأمرِنا، رَحِمَ اللّه ُ عَبدا أحيا أمرَنا.
("الخصال" صدوق، ج1 ص22)
همدیگر را در خانه هایتان زیارت و دیدار کنید، زیرا این کار موجب زنده ساختنِ امرِ ما (ولایت) می شود؛ خداوند رحمت کند بنده ای را که امرِ ما را زنده کند.
____________________________________________________________________
