وَ قَالَ ( علیه السلام ) :یَغْلِبُ الْمِقْدَارُ عَلَى التَّقْدِیرِ حَتَّى تَکُونَ الْآفَةُ فِی التَّدْبِیرِ.
امام علیه السلام فرموده است: قضاء و قدر الهی بر حسابگری (بنده چیزی را برای خود) پیشی می گیرد به طوری که (گاهی) آفت و تباهی در تدبیر و پایان بینی می باشد (پس نباید شخص دست از توکل برداشته به تدبیر و اندیشه خود اطمینان نماید.
و قد مضى هذا المعنى فیما تقدم بروایة تخالف هذه الألفاظ.
سیدرضی علیه الرحمه فرماید:) این معنی پیش از این (در فرمایش شانزدهم) به روایتی که الفاظ آن با این الفاظ تفاوت دارد گذشت.