وَ قَالَ ( علیه السلام ) : یَا بُنَیَّ احْفَظْ عَنِّی أَرْبَعاً وَ أَرْبَعاً لَا یَضُرُّکَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ وَ أَکْبَرَ الْفَقْرِ الْحُمْقُ وَ أَوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ وَ أَکْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُقِ .
امام علیه السلام فرموده است :ای پسرک من به خاطر دار از من چهار و چهار چیز را که با آنها آنچه به جا آوری تو را زیان نرساند (گفته اند: اینکه امام علیه السلام فرموده چهار و چهار برای آن است که چهار اول مربوط به خود شخص است و چهار دوم درباره رفتار با دیگران می باشد، پس اول از چهار چیزی که مربوط به خود شخص است) سرآمد بی نیازیها خرد است (که به وسیله آن شخص سعادت و نیکبختی در دنیا و آخرت را به دست می آورد) و (دوم) بیشترین نیازمندی بی خردی است (که سبب بدبختی دو سرا است) و (سوم) بالاترین ترس خودپسندی است (که خودپسند با کسان خو نگیرد و به این جهت با او دشمن شوند و همیشه ترسناک باشد) و (چهارم) گرامی تر بزرگی نیکخوئی است (که نیکخو نزد همگان بزرگوار است).
یَا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْأَحْمَقِ فَإِنَّهُ یُرِیدُ أَنْ یَنْفَعَکَ فَیَضُرُّکَ .
اى پسرک من (اوّل از چهار چیزیکه در باره رفتار با دیگران است) از دوستى با احمق بپرهیز که او مى خواهد بتو سود رساند زیان مى رساند (چون احمق موارد سود و زیان را تشخیص نمى دهد)
وَ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْبَخِیلِ فَإِنَّهُ یَقْعُدُ عَنْکَ أَحْوَجَ مَا تَکُونُ إِلَیْهِ.
و (دوم) بپرهیز از دوستى با بخیل که او (بر اثر بخل و زفتى که دارد) از تو باز مى دارد آنچه را که بسیار بآن نیازمند باشى.
وَ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْفَاجِرِ فَإِنَّهُ یَبِیعُکَ بِالتَّافِهِ.
و (سوم) بپرهیز از دوستى با بدکار که او ترا به اندک چیزى مى فروشد (چون کسیکه سعادت خود را بر اثر چیز کمى از دست بدهد البتّه ترا به بهاى کمترى خواهد فروخت) .
وَ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْکَذَّابِ فَإِنَّهُ کَالسَّرَابِ یُقَرِّبُ عَلَیْکَ الْبَعِیدَ وَ یُبَعِّدُ عَلَیْکَ الْقَرِیبَ .
و (چهارم) بپرهیز از دوستى با کسیکه بسیار دروغ مى گوید که او مانند سراب (آب نمایى که در زمین هموار بشکل آب دیده میشود) است که دور را براى تو نزدیک و نزدیک را دور مى گرداند (براى انجام دادن اغراض نادرست خود کار سخت را آسان و آسان را سخت مى نماید).