أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّی قَدْ وَلَّیْتُ النُّعْمَانَ بْنِ عَجْلَانَ الزُّرَقِیَّ عَلَى الْبَحْرَیْنِ وَ نَزَعْتُ یَدَکَ بِلَا ذَمٍّ لَکَ وَ لَا تَثْرِیبٍ عَلَیْکَ فَلَقَدْ أَحْسَنْتَ الْوِلَایَةَ وَ أَدَّیْتَ الْأَمَانَةَ فَأَقْبِلْ غَیْرَ ظَنِینٍ وَ لَا مَلُومٍ وَ لَا مُتَّهَمٍ وَ لَا مَأْثُومٍ .

پس از ستایش خداوند و درود پیغمبر اکرم، من نعمان ابن عجلان زرقىّ را والى و حاکم بحرین گردانیدم، و دست ترا بدون آنکه نکوهش و سرزنشى برایت باشد کوتاه کردم (ترا فرا خواندم) و تو حکومت را نیک انجام دادى، و امانت (بیت المال) را اداء نمودى، پس (نزد من) بیا بى آنکه گمان بدى بتو داشته باشم یا سرزنش نموده تهمت زده گناه کارت دانم.

فَلَقَدْ أَرَدْتُ الْمَسِیرَ إِلَى ظَلَمَةِ أَهْلِ الشَّامِ وَ أَحْبَبْتُ أَنْ تَشْهَدَ مَعِی فَإِنَّکَ مِمَّنْ أَسْتَظْهِرُ بِهِ عَلَى جِهَادِ الْعَدُوِّ وَ إِقَامَةِ عَمُودِ الدِّینِ إِنْ شَاءَ اللَّه ُ.

پس (سبب خواستن تو آنست که) رفتن بسوى (جنگ) ستمگران اهل شام را تصمیم گرفته دوست دارم تو با من باشى، زیرا تو از کسانى هستى که براى جنگ با دشمن و برپا داشتن ستون دین (اجراى احکام اسلام) بایشان پشت گرمم، اگر خدا بخواهد.