در انتهای حدیث شریف کساء، حضرت رسول اکرم(صلّی الله علیه و آله) به حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) فرموده اند: «ما ذُکرَ خَبَرُنا هذا فی مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ اَهْلِ الآَرْضِ وَفیهِ جَمْعٌ مِنْ شَیعَتِنا وَمُحِبّینا اِلاّ وَنَزَلَتْ عَلَیهِمُ الرَّحْمَةُ ...» «این خبر ما در مجلسی از مجالس اهل زمین که گروهی از شیعیان و دوستان ما در آن جمع شده باشند ذکر نشود مگر آنکه رحمت خداوند بر آنان نازل شود.» بدیهی است که نزول رحمت الهی موجب حیات می شود: «فَانْظُرْ إِلَى آثَارِ رَحْمَتِ اللَّهِ كَيْفَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ ذَلِكَ لَمُحْيِي الْمَوْتَى وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» «پس به آثار رحمت خداوند بنگر که چگونه زمین را پس از مردن آن زنده می کند، چنین خدایی زنده کننده مردگان است و بر هر کاری تواناست.»