وَ قَالَ (علیه السلام) :عَجِبْتُ لِمَنْ یَقْنَطُ وَ مَعَهُ الِاسْتِغْفَارُ .
امام علیه السلام فرموده است: عجب دارم برای کسی که (از آمرزش خداوند) نومید می شود در حالی که با او (برای گناهانش) استغفار و طلب آمرزش هست (ولیکن یا شرایط آن که امام علیه السلام در سخن چهار صد و نهم در آخر کتاب بیان میفرماید).