وَ سُئِلَ (علیه السلام) عَنْ أَشْعَرِ الشُّعَرَاءِ فَقَالَ :إِنَّ الْقَوْمَ لَمْ یَجْرُوا فِی حَلْبَةٍ تُعْرَفُ الْغَایَةُ عِنْدَ قَصَبَتِهَا فَإِنْ کَانَ وَ لَا بُدَّ فَالْمَلِکُ الضِّلِّیلُ یرید إمرأ القیس .

از امام علیه السّلام پرسیدند بزرگترین شعراء کیست ؟ آن حضرت (در باره امرء القیس) فرمود:شعراء نتاخته اند در یک دسته اسبهاى گروبرى تا پایان کمال آنها نزد ربودن نى گرو شناخته شود (شعر شعراء بیک روش نیست که بتوان یکى را بر دیگرى برترى داد) و اگر ناگزیر بوده و چاره نباشد جز برترى دادن پس پادشاه گمراه برتر است

یرید إمرأ القیس.

(سیدرضی رحمه الله فرماید:) مراد حضرت از ملک ضلیل امراءالقیس است (و اینکه او را پادشاه خوانده برای خوبی شعر او است، و اینکه او را گمراه خوانده به جهت آن است که کافر و فاسق بوده).