و هذا من الکلام العجیب الفصاحة و ذلک أنه (علیه السلام) شبه السحائب ذوات الرعود و البوارق و الریاح و الصواعق بالإبل الصعاب التی تقمص برحالها و تتوقص برکبانها و شبه السحائب الخالیة من تلک الروائع بالإبل الذلل التی تحتلب طیعة و تقتعد مسمحة .

(سیدرضی رحمه الله فرماید:) این فرمایش از جمله سخنی است که فصاحت و رسا بودنش شگفت آور است ،و آن این است که امام علیه السلام ابرهائی را که دارای رعدها و صداهای ترس آور و برقها و روشنیها و بادها و صاعقه ها و آتشها هستند تشبیه نموده به شترهای سرکش که بر می جهند با بارها (تا پالانها و بارهائی را که در پشت دارند بیفکنند) و برمی جهانند سواران را (که آنها را بیندازند) و ابرهای خالی از این چیزهای ترسناک را تشبیه نموده به شتر رام که شیرشان را می دوشند و آنها فرمان برند، و بر پشتشان می نشینند و آنها خوشرفتارند.