أَمَّا بَعْدُ فَإِذَا أَتَاکَ کِتَابِی فَاحْمِلْ مُعَاوِیَةَ عَلَى الْفَصْلِ وَ خُذْهُ بِالْأَمْرِ الْجَزْمِ .

پس از ستایش خداوند و درود بر پیغمبر اکرم نامه من که بتو رسید معاویه را وادار تا کارش را یکسره نموده به یک سو تصمیم گرفته آماده شود (سرگردانى را از خود دور نموده ترا معطّل نداشته در بیعت کردن بهانه نجسته امروز و فردا نکند).

ثُمَّ خَیِّرْهُ بَیْنَ حَرْبٍ مُجْلِیَةٍ أَوْ سِلْمٍ مُخْزِیَةٍ فَإِنِ اخْتَارَ الْحَرْبَ فَانْبِذْ إِلَیْهِ وَ إِنِ اخْتَارَ السِّلْمَ فَخُذْ بَیْعَتَهُ وَ السَّلَامُ .

پس از آن او را مخیّر ساز بین جنگ خانمانسوزى که مردم را از روى جبر و نگرانى از وطن و سامان خود آواره مى سازد و بین صلح و آشتى که خوارى در بردارد (چون آشتى دلیل بر ناتوانى است، در اینجا امام علیه السَّلام مى خواهد بفهماند در هر دو صورت خواه جنگ کند یا آشتى غلبه و فیروزى با آن حضرتست، و او را باین بیان تهدید مى نماید) پس اگر جنگ اختیار نمود و پیمان امان را بسوى او بینداز، و اگر صلح و آشتى پذیرفت از او بیعت بگیر (بزودى وظیفه ات را انجام داده مراجعت نما ما را چشم براه مگذار) درود بر آنکه شایسته درود است.