فَإِنَّکَ قَدْ جَعَلْتَ دِینَکَ تَبَعاً لِدُنْیَا امْرِئٍ ظَاهِرٍ غَیُّهُ مَهْتُوکٍ سِتْرُهُ یَشِینُ الْکَرِیمَ بِمَجْلِسِهِ وَ یُسَفِّهُ الْحَلِیمَ بِخِلْطَتِهِ فَاتَّبَعْتَ أَثَرَهُ وَ طَلَبْتَ فَضْلَهُ اتِّبَاعَ الْکَلْبِ لِلضِّرْغَامِ یَلُوذُ بِمَخَالِبِهِ وَ یَنْتَظِرُ مَا یُلْقَى إِلَیْهِ مِنْ فَضْلِ فَرِیسَتِهِ فَأَذْهَبْتَ دُنْیَاکَ وَ آخِرَتَکَ وَ لَوْ بِالْحَقِّ أَخَذْتَ أَدْرَکْتَ مَا طَلَبْتَ .

پس (از درود بر هدایت یافتگان رستگار شده، بدان که) تو دین خود را تابع دنیاى کسى (معاویه) قرار دادى که گمراهى او آشکار است، پرده او دریده (گفته اند: معاویه هر گونه کار غیر مشروع و زشتى مرتکب مى شد: شراب مى نوشیده، جامه حریر مى پوشیده، ظروف طلا و نقره بکار مى برده، ولى از خوف عمر در زمان خلافت او بسیارى از آنها را در پنهانى مى نمود، و در عهد عثمان پروایى نداشت، و چون بر دعوى خلافت تصمیم گرفت بعضى را آشکار و بعضى را پنهان مى نمود) در مجلس خود شخص بزرگوار را عیب دار و سر افکنده مى نماید، و با آمیزش خویش دانا را نادان مى گرداند (هر که با او نشیند اگر پاکست ناپاک و اگر بزرگوار است ننگین گردد، و اگر با عقل و دانا است بى خرد و نادان می شود، یا آنکه در مجلس خود از بزرگوار خرده گرفته و دانا را نادان مى پندارد، و ابن ابى الحدید در اینجا مى نویسد: معاویه در مجلس خود به بنى هاشم ناسزا مى گفت) پس از پى چنین کسى رفتى، و بخشش او را خواستى مانند پیروى سگ از شیر که (بطمع خوردن لقمه) به چنگالهایش نگریسته انتظار دارد که از پس مانده شکارش به سویش افکند، پس دنیا و آخرت خویش را به باد دادى (در دنیا خود را ننگین و در آخرت بعذاب الهىّ گرفتار نمودى) و اگر بحقّ چنگ مى زدى (رو بما مى آوردى) آنچه (از دنیا و آخرت) مى خواستى مى یافتى.

فَإِنْ یُمَکِّنِّی اللَّهُ مِنْکَ وَ مِنِ ابْنِ أَبِی سُفْیَانَ أَجْزِکُمَا بِمَا قَدَّمْتُمَا وَ إِنْ تُعْجِزَا وَ تَبْقَیَا فَمَا أَمَامَکُمَا شَرٌّ لَکُمَا وَ السَّلَامُ .

پس (اکنون که از حقّ رو گردانده در گمراهى افتادى) اگر خدا مرا بر تو و پسر ابى سفیان مسلّط ساخت شما را به کیفر مى رسانم، و اگر مرا ناتوان ساختید و (بعد از من) ماندید آنچه جلو روى شما است (عذاب و کیفر الهىّ) براى شما بدتر است (چنانکه در قرآن کریم س 20- ى 127 مى فرماید: وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَ أَبْقى یعنى عذاب و کیفر آخرت سختتر و پاینده تر است «از عذاب دنیا») و درود بر شایسته آن.