أَمَّا بَعْدُ فَصَلُّوا بِالنَّاسِ الظُّهْرَ حَتَّى تَفِیءَ الشَّمْسُ مِنْ مَرْبِضِ الْعَنْزِ وَ صَلُّوا بِهِمُ الْعَصْرَ وَ الشَّمْسُ بَیْضَاءُ حَیَّةٌ فِی عُضْوٍ مِنَ النَّهَارِ حِینَ یُسَارُ فِیهَا فَرْسَخَانِ وَ صَلُّوا بِهِمُ الْمَغْرِبَ حِینَ یُفْطِرُ الصَّائِمُ وَ یَدْفَعُ الْحَاجُّ إِلَى مِنًى وَ صَلُّوا بِهِمُ الْعِشَاءَ حِینَ یَتَوَارَى الشَّفَقُ إِلَى ثُلُثِ اللَّیْلِ وَ صَلُّوا بِهِمُ الْغَدَاةَ وَ الرَّجُلُ یَعْرِفُ وَجْهَ صَاحِبِهِ .
پس از ستایش خداى تعالى و درود بر حضرت مصطفى، با مردم نماز ظهر گزارید (از هنگام میل خورشید از وسط آسمان بسمت مغرب) تا زمانیکه سایه آفتاب برگردد بقدر (دیوار) آغل بز (تا سایه هر چیز بقدر آن گردد، و این وقت فضیلت آنست، و در چند نسخه از نهج البلاغه حین تفى ء الشّمس مثل مربض العنز است یعنى آنگاه نماز گزارید که سایه بقدر دیوار آغل بز گردد) و با ایشان نماز عصر گزارید هنگامی که آفتاب سفید و جلوه دار است (پژمرده نیست) در پاره اى از روز (نه پایان آن) وقتى که در آن (تا غروب) دو فرسخ راه بتوان پیمود (اقوال و اختلاف فقهاء و مجتهدین در تحدید وقت ظهر و عصر بسیار و محلّ آن کتب فقهیّه است، و گفته اند: جمعى بظاهر فرمایش امام علیه السّلام در اینجا استدلال کرده نماز ظهر و عصر را با هم خواندن جائز ندانسته اند، ولى روایات و فتاوى مجتهدین به درست بودن با هم خواندن گویا است) و با آنان نماز مغرب بخوانید هنگامی که روزه دار افطار میکند، و حاجّ (از عرفات) بمنى روانه میشود، و با آنها نماز عشاء گزارید هنگامی که سرخى (از جانب مغرب) پنهان میشود تا سه یک از شب، و با آنان نماز بامداد گزارید هنگامی که مرد روى رفیق و همراه خود را ببیند.
وَ صَلُّوا بِهِمْ صَلَاةَ أَضْعَفِهِمْ وَ لَا تَکُونُوا فَتَّانِینَ.
و با ایشان نماز گزارید مانند نماز ناتوانترین آنها (از مستحبّات بکاهید) و سبب فتنه و فساد نباشید (نماز را آنقدر طول نداده دراز نکنید که نمازگزاران با شما توانائى نداشته باشند و بر اثر آن به جماعت حاضر نشوند.علّامه مجلسىّ، رحمه اللّه، در مجلّد هیجدهم کتاب بحار الأنوار از ارشاد القلوب دیلمىّ نقل مى فرماید که علىّ علیه السّلام روزى در جنگ صفّین که مشغول زد و خورد بود در بین دو لشگر آفتاب را مى پایید، ابن عبّاس عرض کرد یا امیر المؤمنین این چه کارى است فرمود بزوال مى نگرم که نماز گزاریم، ابن عبّاس گفت: آیا این هنگام وقت نماز است در حالیکه جنگ ما را از نماز باز داشته حضرت فرمود: ما با ایشان نمى جنگیم مگر براى نماز، ابن عبّاس گفت: هرگز حضرت نماز شب را حتّى در لیلة الهریر ترک ننمود).