وَ عَنْ أَبِی جُحَیْفَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) یَقُولُ :إِأَوَّلُ مَا تُغْلَبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْجِهَادِ الْجِهَادُ بِأَیْدِیکُمْ ثُمَّ بِأَلْسِنَتِکُمْ ثُمَّ بِقُلُوبِکُمْ .

از ابو جحیفه (کنیه وهب ابن عبد اللّه سوآئىّ استکه از نیکان اصحاب امام علیه السّلام و دوست و مورد اطمینان بود، و حضرت او را وهب الخیر مى نامید و در کوفه بر بیت المال گماشت) روایتست که گفت: شنیدم امیر المؤمنین علیه السّلام (در باره امر بمعروف و نهى از منکر) مى فرمود :اول چیزی که از آن مغلوب می گردید و شکست می خورید (بر اثر بدبختی و دور ماندن از رحمت الهی از شما گرفته می شود) جهاد (زد و خورد) با دستهاتان است (که با کفار و مشرکین نمی جنگید و حدود خدا را بر فاسقین و ستمکاران و گناهکاران اجراء نمی نمائید و آنها را تعزیر و تادیب نمی کنید) پس از آن جهاد با زبانهاتان می باشد (که معاصی و زشتیها را می بینید و می شنوید و ندیده و نشنیده می انگارید) پس از آن جهاد با دلهاتان است (که با ستمکاران و بدکاران سودرسان دوستی و احترام نموده و با پرهیزکاران و نیکان دست تهی بی اعتنائی کرده دوری می گزینید پس این هنگام کار دین تمام است چون جهاد با دست و زبان اگر ممکن نباشد همه کس توانائی بر جهاد به دل دارد هر چند نتواند آن را آشکار سازد پس هر گاه آن را هم از دست داد نشانه تبدل اخلاق و گمراهی و بدبختی او در دنیا و آخرت است).

فَمَنْ لَمْ یَعْرِفْ بِقَلْبِهِ مَعْرُوفاً وَ لَمْ یُنْکِرْ مُنْکَراً قُلِبَ فَجُعِلَ أَعْلَاهُ أَسْفَلَهُ وَ أَسْفَلُهُ أَعْلَاهُ.

پس کسی که به دل کار شایسته را نشناخت و ناشایسته را انکار ننمود (نیکوکاران را دوست نداشته و بدکاران را دشمن ندانست که این کار در باب امر به معروف و نهی از منکر اقل واجب است) وارونه گشته و سرش پائین و پایش بالا خواهد شد (در دنیا آسایش نداشته سرگردان شود و در آخرت نیکبختی را از دست داده به کیفر همیشگی گرفتار گردد).