وَ قَالَ ( علیه السلام ) :إِنَّ لِبَنِی أُمَیَّةَ مِرْوَداً یَجْرُونَ فِیهِ وَ لَوْ قَدِ اخْتَلَفُوا فِیمَا بَیْنَهُمْ ثُمَّ کَادَتْهُمُ الضِّبَاعُ لَغَلَبَتْهُمْ.
(امام علیه السلام) فرموده است: بنی امیه را زمان مهلت و میدان فرصتی است که (اسب سلطنت و پادشاهی را) در آن می رانند، و چون در خلافت و سلطنت بینشان اختلاف و زد و خورد افتد پس گفتارها (فرومایگان) آنها را فریب داده بر آنها تسلط یابند (ابن ابی الحدید در اینجا می نویسد: این فرمایش خبر صریحی است از غیب داده و انقراض سلطنت بنی امیه به دست ابومسلم بود و او در اول کار خود ناتوان ترین و بی چیزترین مردم بود.
و المرود هاهنا مفعل من الإرواد و هو الإمهال و الإنظار و هذا من أفصح الکلام و أغربه فکأنه (علیه السلام) شبه المهلة التی هم فیها بالمضمار الذی یجرون فیه إلى الغایة فإذا بلغوا منقطعها انتقض نظامهم بعدها.
(سیدرضی رحمه الله فرماید:)مرود در اینجا (اسم مفعول) از ارواد و آن مهلت و فرصت دادن و بر وزن مفعل است، و این از رساترین و شگفت ترین سخن می باشد، گویا آن حضرت علیه السلام زمان مهلتی را که ایشان در آنند تشبیه کرده به میدانی که تا پایان آن می تازند و چون به پایان آن برسند رشته نظام و آراستگی کار ایشان بعد از آن گسیخته می شود.