وَ قَالَ (علیه السلام) :فِی مَدْحِ الْأَنْصَارِ هُمْ وَ اللَّهِ رَبُّوا الْإِسْلَامَ کَمَا یُرَبَّى الْفَلُوُّ مَعَ غِنَائِهِمْ بِأَیْدِیهِمُ السِّبَاطِ وَ أَلْسِنَتِهِمُ السِّلَاطِ .

امام علیه السّلام در ستایش انصار فرموده است :سوگند بخدا ایشان با توانگریشان اسلام را تربیت و پرورش نمودند چنانکه کرّه اسب از شیر گرفته شده (یا یک ساله) تربیت میشود (آنچه لازم بود در باره اسلام بجا آوردند) به دستهاى با سخاوت و بخشنده و زبانهاى تیزشان (در فداء کارى براى اسلام از هیچ چیز خوددارى نکردند، و شکّ نیست که خدا دین اسلام را که در نهان بود بوسیله ایشان آشکار ساخت و اگر آنها نبودند مهاجرین از جنگ با قریش و حمایت و نگاه دارى رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ناتوان بودند).