وَ قَالَ ( علیه السلام ) : خُذِ الْحِکْمَةَ أَنَّى کَانَتْ فَإِنَّ الْحِکْمَةَ تَکُونُ فِی صَدْرِ الْمُنَافِقِ فَتَلَجْلَجُ فِی صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْکُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِی صَدْرِ الْمُؤْمِنِ.
امام علیه السلام فرموده است: حکمت (سخن درست و موافق حق) را فراگیر هر جا باشد (خواه از نیکوکار خواه از بدکار) که حکمت در سینه منافق و دورو هم هست و در آنجا (که شایسته نگاهداری حکمت نیست) در اضطراب و نگرانی است تا (از زبان او) بیرون آید و در سینه صاحب خود مومن جا گیرد.