وَ قَالَ ( علیه السلام ) :کَیْفَ یَکُونُ حَالُ مَنْ یَفْنَى بِبَقَائِهِ وَ یَسْقَمُ بِصِحَّتِهِ وَ یُؤْتَى مِنْ مَأْمَنِهِ.

امام علیه السلام فرمود: چگونه است حال کسی که به هستی خود نیست می گردد (هستی به سوی نیستی می کشاندش) و به تندرستیش بیمار می شود (تندرستی به سوی بیماری پیری می بردش) و مرگ او را از پناهگاهش (دنیا) دریابد.