أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْوَالِیَ إِذَا اخْتَلَفَ هَوَاهُ مَنَعَهُ ذَلِکَ کَثِیراً مِنَ الْعَدْلِ فَلْیَکُنْ أَمْرُ النَّاسِ عِنْدَکَ فِی الْحَقِّ سَوَاءً فَإِنَّهُ لَیْسَ فِی الْجَوْرِ عِوَضٌ مِنَ الْعَدْلِ .
پس از ستایش خدا و درود بر رسول اکرم، هرگاه میل و خواست حکمران (نسبت بهر کس و هر امر) یکسان نباشد این روش او را از بسیارى از دادگرى باز مى دارد، پس باید کار مردم (خویش و بیگانه و بزرگ و توانگر و زیر دست و درویش) در حقّ نزد تو یکسان باشد، زیرا بجاى ستم نتیجه و سود عدل و داد بدست نمى آید.
فَاجْتَنِبْ مَا تُنْکِرُ أَمْثَالَهُ وَ ابْتَذِلْ نَفْسَکَ فِیمَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَیْکَ رَاجِیاً ثَوَابَهُ وَ مُتَخَوِّفاً عِقَابَهُ .
و دورى کن از کارى که نظائر آنرا نپسندى (کارى را که شایسته نمى دانى دیگران بجا آورند بجا نیاور) و نفس خود را وادار در آنچه خدا بتو واجب گردانیده به امید پاداش و ترس از کیفرش.
وَ اعْلَمْ أَنَّ الدُّنْیَا دَارُ بَلِیَّةٍ لَمْ یَفْرُغْ صَاحِبُهَا فِیهَا قَطُّ سَاعَةً إِلَّا کَانَتْ فَرْغَتُهُ عَلَیْهِ حَسْرَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ .
و بدان که دنیا سراى گرفتارى است که آدمى هرگز در آن ساعتى آسوده نبوده است مگر آنکه آسودگى آن ساعت در روز قیامت موجب اندوهش مى گردد (اندوه خورد که چرا در آن ساعت توشه اى نیاندوخته، و اگر آن ساعت به معصیت مشغول بوده اندوهش دو چندان گردد).
وَ أَنَّهُ لَنْ یُغْنِیَکَ عَنِ الْحَقِّ شَیْءٌ أَبَداً وَ مِنَ الْحَقِّ عَلَیْکَ حِفْظُ نَفْسِکَ وَ الِاحْتِسَابُ عَلَى الرَّعِیَّةِ بِجُهْدِکَ فَإِنَّ الَّذِی یَصِلُ إِلَیْکَ مِنْ ذَلِکَ أَفْضَلُ مِنَ الَّذِی یَصِلُ بِکَ وَ السَّلَامُ .
و بدان هرگز ترا چیزى از حقّ بى نیاز نمى گرداند (پس هیچ گرد باطل و نادرست مگرد) و از جمله حقّ بر تو نگاه دارى نفس خویش است (از هوا و هوس و نافرمانى) و کوشش در کار رعیّت و اصلاح در مفاسد آنها، زیرا سود و پاداشى که از این راه (از خدا) بتو مى رسد بیشتر است از سودى که بوسیله تو (به رعیّت) مى رسد، و درود بر شایسته آن.