وَ قَدْ أَمَّرْتُ عَلَیْکُمَا وَ عَلَى مَنْ فِی حَیِّزِکُمَا مَالِکَ بْنَ الْحَارِثِ الْأَشْتَرَ فَاسْمَعَا لَهُ وَ أَطِیعَا وَ اجْعَلَاهُ دِرْعاً وَ مِجَنّاً .

مالک ابن حارث اشتر را بر شما و پیروان شما امیر و فرمانروا گردانیدم، پس فرمان او را شنیده پیروى نمائید، و او را (براى خود) زره و سپر قرار دهید.

فَإِنَّهُ مِمَّنْ لَا یُخَافُ وَهْنُهُ وَ لَا سَقْطَتُهُ وَ لَا بُطْؤُهُ عَمَّا الْإِسْرَاعُ إِلَیْهِ أَحْزَمُ وَ لَا إِسْرَاعُهُ إِلَى مَا الْبُطْءُ عَنْهُ أَمْثَلُ .

زیرا او از کسانى نیست که بیم سستى (ناتوانى) و لغزیدن (خطاء کارى) و کندى از کارى که شتاب در آن باحتیاط و هوشمندى سزاوارتر است، و شتاب بکارى که کندى در آن نیکوتر است در او برود (مالک براى بدست آوردن رضاء و خوشنودى خدا کوشش داشته و هیچ گاه سستى بخود راه ندهد، و بیهوده سخن نگفته کارى انجام نخواهد داد).