أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّمَا مَثَلُ الدُّنْیَا مَثَلُ الْحَیَّةِ لَیِّنٌ مَسُّهَا قَاتِلٌ سَمُّهَا فَأَعْرِضْ عَمَّا یُعْجِبُکَ فِیهَا لِقِلَّةِ مَا یَصْحَبُکَ مِنْهَا وَ ضَعْ عَنْکَ هُمُومَهَا لِمَا أَیْقَنْتَ بِهِ مِنْ فِرَاقِهَا وَ تَصَرُّفِ حَالَاتِهَا .
پس از ستایش خداى تعالى و درود بر پیغمبر اکرم، داستان دنیا مانند مار است که مالش آن نرم و زهرش کشنده است، بنا بر این دورى کن از آنچه (کالایى که) ترا در دنیا شاد مى گرداند براى آنکه از کالاى آن اندکى (بس کفنى) با تو همراه مى ماند (به گور مى برى) و اندوههاى آنرا از خود دور ساز براى آنکه به جدائى از آن و تغییر احوالش باور دارى (میدانى که بالأخره از آن جدا مى مانى و هر دم روش آن بخلاف هنگام دیگر است، پس بآن دل مبند و براى زندگانى چند روزه افسردگى بخود راه مده) .
وَ کُنْ آنَسَ مَا تَکُونُ بِهَا أَحْذَرَ مَا تَکُونُ مِنْهَا فَإِنَّ صَاحِبَهَا کُلَّمَا اطْمَأَنَّ فِیهَا إِلَى سُرُورٍ أَشْخَصَتْهُ عَنْهُ إِلَى مَحْذُورٍ أَوْ إِلَى إِینَاسٍ أَزَالَتْهُ عَنْهُ إِلَى إِیحَاشٍ وَ السَّلَامُ .
و هر وقت انس و خوى تو بدنیا بیشتر است از آن هراسانتر باش، زیرا دنیا دار هرگاه در آن دلبسته شاد شد دنیا او را از آن حال بسختى مى کشاند، یا هرگاه به انس و خو گرفتن مطمئنّ گردید او را از آن حال بترس و هراس گرفتار می کند (پس خردمند نباید از دوستى چنین دشمنى فریب خورد، بلکه باید هنگامی که دوست مى نماید بیشتر از آن دورى کرد) و درود بر شایسته آن.