أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِی أَنَّ رِجَالًا مِمَّنْ قِبَلَکَ یَتَسَلَّلُونَ إِلَى مُعَاوِیَةَ فَلَا تَأْسَفْ عَلَى مَا یَفُوتُکَ مِنْ عَدَدِهِمْ وَ یَذْهَبُ عَنْکَ مِنْ مَدَدِهِمْ فَکَفَى لَهُمْ غَیّاً وَ لَکَ مِنْهُمْ شَافِیاً فِرَارُهُمْ مِنَ الْهُدَى وَ الْحَقِّ وَ إِیضَاعُهُمْ إِلَى الْعَمَى وَ الْجَهْلِ .

پس از حمد خداى تعالى و درود بر پیغمبر اکرم، بمن خبر رسید مردمى که نزد تو هستند در پنهانى به معاویه مى پیوندند، پس با از دست رفتن ایشان و کاستن کمک آنها از تو (کم شدن لشگر و رعیّتت) افسردگى بخود راه مده، بس است براى (کیفر) ایشان (بیمارى) گمراهى و براى تو از آنها شفا دهنده (که از رنج آنان رهائى یافتى، چون وجود گمراهان خود بیمارى سختى مى باشد در بنیه جمعیّت که بسا زیان آن سرایت کرده جمعیّت را از هم مى پاشد، پس گریز آنها در بهبودى جمعیّت از آن بیمارى مؤثّر است، و اینکه نسبت بهبودى را بحاکم داده براى آنست که رئیس جمعیّت مانند همه جمعیّت است) گریز ایشان از هدایت و رستگارى است، و شتافتنشان به گمراهى و نادانى.

فَإِنَّمَا هُمْ أَهْلُ دُنْیَا مُقْبِلُونَ عَلَیْهَا وَ مُهْطِعُونَ إِلَیْهَا وَ قَدْ عَرَفُوا الْعَدْلَ وَ رَأَوْهُ وَ سَمِعُوهُ وَ وَعَوْهُ وَ عَلِمُوا أَنَّ النَّاسَ عِنْدَنَا فِی الْحَقِّ أُسْوَةٌ فَهَرَبُوا إِلَى الْأَثَرَةِ فَبُعْداً لَهُمْ وَ سُحْقاً .

و آنان دوستداران دنیا هستند که بآن با شتاب رو آورده اند، و عدل و درستى را (از روش ما) شناخته دیدند و شنیدند و در گوش دارند، و دانستند مردمى که نزد ما هستند در حقّ برابرند، پس (بین آنها چیزى تقسیم نمى کنیم مگر بالسّویّه) گریختند تا اینکه سودى را بخود اختصاص داده دیگران را بى بهره نمایند، خدا آنها را از رحمتش دور گرداند .

إِنَّهُمْ وَ اللَّهِ لَمْ یَنْفِرُوا مِنْ جَوْرٍ وَ لَمْ یَلْحَقُوا بِعَدْلٍ وَ إِنَّا لَنَطْمَعُ فِی هَذَا الْأَمْرِ أَنْ یُذَلِّلَ اللَّهُ لَنَا صَعْبَهُ وَ یُسَهِّلَ لَنَا حَزْنَهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ السَّلَامُ عَلَیْکَ .

سوگند بخدا ایشان از جور و ستم نگریختند و بعدل و داد پیوستند، و ما امیدواریم در این امر خلافت که خدا دشوارى آنرا براى ما آسان و ناهمواریش هموار سازد، اگر بخواهد، و درود بر تو باد.