فَإِنَّ الْبَغْیَ وَ الزُّورَ یُوتِغَانِ الْمَرْءَ فِی دِینِهِ وَ دُنْیَاهُ وَ یُبْدِیَانِ خَلَلَهُ عِنْدَ مَنْ یَعِیبُهُ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّکَ غَیْرُ مُدْرِکٍ مَا قُضِیَ فَوَاتُهُ وَ قَدْ رَامَ أَقْوَامٌ أَمْراً بِغَیْرِ الْحَقِّ فَتَأَلَّوْا عَلَى اللَّهِ فَأَکْذَبَهُمْ فَاحْذَرْ یَوْماً یَغْتَبِطُ فِیهِ مَنْ أَحْمَدَ عَاقِبَةَ عَمَلِهِ وَ یَنْدَمُ مَنْ أَمْکَنَ الشَّیْطَانَ مِنْ قِیَادِهِ فَلَمْ یُجَاذِبْهُ .

پس ستمگرى و دروغگویى شخص را در دین و دنیایش تباه مى گردانند، و نقص و بى قدریش را نزد عیب جویش هویدا مى سازند، و تو میدانى که در نمى یابى آنچه (خواهشهاى در دنیا، یا یارى عثمان بعد از کشته شدنش) را که از دست رفتن آن مقدّر شده است، و گروه هایى کارى (امامت و خلافت) را نادرست قصد کردند، و (براى پیروى ننمودن از امام حقیقى، یا نقض عهد و بدست آوردن ریاست و کالاى دنیا) دستور آشکار الهىّ را تأویل نمودند (خلافت را بمیل خود به رأى مردم واگذاشتند، و براى رسیدن به آرزوى خویش خونخواهى عثمان را بهانه نمودند) پس خدا ایشان را دروغگو خوانده (و عذاب و کیفر دروغگویان را بآنها خواهد داد) .

وَ قَدْ دَعَوْتَنَا إِلَى حُکْمِ الْقُرْآنِ وَ لَسْتَ مِنْ أَهْلِهِ وَ لَسْنَا إِیَّاکَ أَجَبْنَا وَ لَکِنَّا أَجَبْنَا الْقُرْآنَ فِی حُکْمِهِ وَ السَّلَامُ .

پس بر حذر باش از روزى که در آن خوشنود است کسیکه پایان کارش را پسندیده یافته و پشیمان است کسیکه اختیارش را بشیطان داده و با او ستیزگى نکرده است (مهار خود را از کف او بیرون نکشیده تا بهر جا که خواسته او را برده). 3- و تو ما را (در جنگ صفّین) بحکم قرآن دعوت نمودى با اینکه اهل قرآن نبودى (چون کارهایت بر خلاف دستور و احکام آنست) و ما ترا پاسخ ندادیم، بلکه حکم قرآن را پذیرفتیم، و درود بر آنکه شایسته است.