أُوصِیکُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أَلَّا تَبْغِیَا الدُّنْیَا وَ إِنْ بَغَتْکُمَا وَ لَا تَأْسَفَا عَلَى شَیْءٍ مِنْهَا زُوِیَ عَنْکُمَا وَ قُولَا بِالْحَقِّ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ وَ کُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً .
شما را بتقوى و ترس از خدا سفارش می کنم، و اینکه دنیا را نخواهید هر چند شما را بجوید (به کالاى دنیا دل نبندید هر چند در دسترستان باشد) و اندوهناک نشوید بر چیزى از دنیا که از شما گرفته شده باشد، و راست و درست سخن گویید، و براى پاداش یافتن (در آخرت) کار کنید، و ستمگر را دشمن و ستمدیده را یار و مدد کار باشید.
أُوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُمْ وَ صَلَاحِ ذَاتِ بَیْنِکُمْ فَإِنِّی سَمِعْتُ جَدَّکُمَا ( صلى الله علیه وآله ) یَقُولُ صَلَاحُ ذَاتِ الْبَیْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلَاةِ وَ الصِّیَامِ .
شما و همه فرزندان و اهل بیتم و هر که را که نامه ام باو مى رسد سفارش می کنم بتقوى و ترس از خدا، و مرتّب کردن و بهم پیوستن کارتان، و اصلاح زد و خوردى که موجب جدائى بین شما گردد که من از جدّ شما صلّى اللّه علیه و آله شنیدم مى فرمود: اصلاح ذات البین (چگونگى که باعث پراکندگى است) از کلّیّه نماز و روزه بهتر است (زیرا با جدائى بین مردم امر دین منظّم نگردد، و دشمن چیره شود، و آبادى رو به ویرانى آرد) .
اللَّهَ اللَّهَ فِی الْأَیْتَامِ فَلَا تُغِبُّوا أَفْوَاهَهُمْ وَ لَا یَضِیعُوا بِحَضْرَتِکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی جِیرَانِکُمْ فَإِنَّهُمْ وَصِیَّةُ نَبِیِّکُمْ مَا زَالَ یُوصِی بِهِمْ حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهُ سَیُوَرِّثُهُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الْقُرْآنِ لَا یَسْبِقُکُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَیْرُکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الصَّلَاةِ فَإِنَّهَا عَمُودُ دِینِکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی بَیْتِ رَبِّکُمْ لَا تُخَلُّوهُ مَا بَقِیتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِکَ لَمْ تُنَاظَرُوا وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الْجِهَادِ بِأَمْوَالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ أَلْسِنَتِکُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ .
از خدا بترسید از خدا بترسید در باره یتیمان، پس براى دهنهاشان نوبت قرار ندهید (گاه سیر و گاه گرسنه شان مگذارید) و در نزد شما (بر اثر گرسنگى و برهنگى و بى سرپرستى) فاسد و تباه نشوند، و از خدا بترسید از خدا بترسید در باره همسایگانتان که آنان سفارش شده پیغمبرتان هستند، همواره در باره ایشان سفارش مى فرمود تا گمان کردیم براى آنها (از همسایه) میراث قرار دهد (در مالشان سهمى تعیین فرماید) و بترسید از خدا بترسید از خدا در باره قرآن که دیگران با عمل بآن بر شما پیشى نگیرند، و از خدا بترسید از خدا بترسید در باره نماز که ستون دین شما است، و از خدا بترسید از خدا بترسید در باره خانه پروردگارتان (مکّه معظّمه) آنرا خالى مگذارید تا زنده هستید که اگر آن رها شود (از نرفتن شما خالى ماند، از کیفر الهىّ) مهلت داده نمى شوید (بعذاب خدا مبتلى مى شوید) و از خدا بترسید از خدا بترسید در باره جهاد به دارائیها و جانها و زبانهاتان در راه خدا (براى ترویج دین و جنگ با دشمنان خدا و رسول از هیچ چیز خوددارى ننمائید) .
وَ عَلَیْکُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَ التَّبَاذُلِ وَ إِیَّاکُمْ وَ التَّدَابُرَ وَ التَّقَاطُعَ لَا تَتْرُکُوا الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ فَیُوَلَّى عَلَیْکُمْ شِرَارُکُمْ ثُمَّ تَدْعُونَ فَلَا یُسْتَجَابُ لَکُمْ ثُمَّ قَالَ .
و بر شما باد که با هم وابستگى و دوستى داشته بهم بخشائید، و از پشت کردن بیکدیگر و جدائى از هم بترسید، امر بمعروف (وادار نمودن بانجام کار شایسته) و نهى از منکر (بازداشتن از کار زشت) را رها مکنید که (اگر رها کردید) بد کردارانتان بر شما مسلّط میشوند پس از آن دعا مى کنید (دفع آنها را از خدا مى خواهید) روا نشود (زیرا بر اثر نکردن امر بمعروف و نهى از منکر خدا را آزرده و این بلاء و سختى را فراهم کرده اید، پس تا توبه و بازگشت ننمائید درخواستتان پذیرفته نگردد) پس از آن فرمود.
یَا بَنِی عَبْدِ الْمُطَّلِبِ لَا أُلْفِیَنَّکُمْ تَخُوضُونَ دِمَاءَ الْمُسْلِمِینَ خَوْضاً تَقُولُونَ قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ أَلَا لَا تَقْتُلُنَّ بِی إِلَّا قَاتِلِی .
اى پسران عبد المطّلب نمى خواهم شما را بیابم که در خونهاى مسلمانان فرو روید به بهانه اینکه بگوئید: امیر المؤمنین کشته شد، امیر المؤمنین کشته شد (کشتن مرا سبب جنگ و خونریزى قرار ندهید) بدانید که باید بعوض من کشته نشود مگر کشنده ام.
انْظُرُوا إِذَا أَنَا مِتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هَذِهِ فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ وَ لَا تُمَثِّلُوا بِالرَّجُلِ فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) یَقُولُ إِیَّاکُمْ وَ الْمُثْلَةَ وَ لَوْ بِالْکَلْبِ الْعَقُورِ .
بنگرید هرگاه بر اثر این ضربت او من مردم بعوض آن ضربتى باو بزنید، و باید او مثله نشود (پیش یا پس از کشته شدن چشم و گوش و بینى و لب و دست و پا و سائر اعضایش را نبرید، و یا کارهاى زشت دیگر باو روا ندارید) که من از رسول خدا، صلّى اللّه علیه و آله، شنیدم مى فرمود: از مثله نمودن دورى کرده بترسید هر چند به سگ آزار رساننده باشد (زیرا اینگونه کیفرها را مردم خدا پرست نمى پسندند هر چند از کشنده اندوه فراوان داشته باشند، و آن روش نادانان و بد سیرتان است که از بسیارى کینه دل خود را بآن خنک کرده بد سیرتیشان را آشکار مى سازند).