فَإِذَا نَزَلْتُمْ بِعَدُوٍّ أَوْ نَزَلَ بِکُمْ فَلْیَکُنْ مُعَسْکَرُکُمْ فِی قُبُلِ الْأَشْرَافِ أَوْ سِفَاحِ الْجِبَالِ أَوْ أَثْنَاءِ الْأَنْهَارِ کَیْمَا یَکُونَ لَکُمْ رِدْءاً وَ دُونَکُمْ مَرَدّاً .
پس هرگاه به دشمن برخوردید یا دشمن بشما برخورد باید لشگرگاه شما در جاهاى بلند (تپّه ها) یا دامنه کوه ها یا کنار رودخانه ها باشد تا براى شما کمک بوده (از دسترسى آنان) جلوگیر باشد.
وَ لْتَکُنْ مُقَاتَلَتُکُمْ مِنْ وَجْهٍ وَاحِدٍ أَوِ اثْنَیْنِ وَ اجْعَلُوا لَکُمْ رُقَبَاءَ فِی صَیَاصِی الْجِبَالِ وَ مَنَاکِبِ الْهِضَابِ لِئَلَّا یَأْتِیَکُمُ الْعَدُوُّ مِنْ مَکَانِ مَخَافَةٍ أَوْ أَمْنٍ وَ اعْلَمُوا أَنَّ مُقَدِّمَةَ الْقَوْمِ عُیُونُهُمْ وَ عُیُونَ الْمُقَدِّمَةِ طَلَائِعُهُمْ .
و باید جنگ شما (با دشمن) از یکسو یا دو سو باشد (زیرا لازمه جنگیدن از چند طرف پراکندگى و ضعف و شکست است) و براى خودتان در بلندى کوه ها و لاى تپّه هاى مسطّح پاسبانان و دیده بانان بگذارید تا دشمن بطرف شما نیاید از جائیکه مى ترسید (مبادا بیاید) یا از جائی که ایمن هستید (که از آنجا نمى آید، و ممکن است ناگهان از آنجا بیاید که دیده بانان آمدن دشمن را از دور دیده شما را آگهى مى دهند تا درصدد جلوگیرى بر آئید) و بدانید جلوداران لشگر دیده بانان ایشانند و دیده بانان جلوداران لشگر (چند تنى که جلو لشگر مى روند) جاسوسان هستند (خلاصه باید چند تن جاسوس جلو و دیدبانان لشگر دنبال آنها و لشگر پس از ایشان بروند تا از کار دشمن آگاه بوده در هر موضوع دانسته اقدام نمایند) .
وَ إِیَّاکُمْ وَ التَّفَرُّقَ فَإِذَا نَزَلْتُمْ فَانْزِلُوا جَمِیعاً وَ إِذَا ارْتَحَلْتُمْ فَارْتَحِلُوا جَمِیعاً وَ إِذَا غَشِیَکُمُ اللَّیْلُ فَاجْعَلُوا الرِّمَاحَ کِفَّةً وَ لَا تَذُوقُوا النَّوْمَ إِلَّا غِرَاراً أَوْ مَضْمَضَةً .
و از جدا شدن و پراکندگى بپرهیزید، پس هر گاه (در مکانى) فرود آمدید همگى فرود آئید، و هرگاه کوچ نمودید همگى کوچ نمائید، و چون شب شما را فرا گرفت نیزه ها را (در اطراف خویش) گرداگرد (دائره مانند) قرار دهید (تا اگر دشمن شبیخون زند وسائل دفاع در دسترس باشد) و خواب را نچشید (به خواب راحت نروید) مگر اندک یا مانند آب در دهان گردانیدن و بیرون ریختن (چرت بزنید نه به آسوده بخوابید شاید دشمن بیدار و درصدد شبیخون باشد).