وَ کانَ مِنِ اقْتِدَارِ جَبَرُوتِهِ وَ بَدِیعِ لَطَائِفِ صَنْعَتِهِ أَنْ جَعَلَ مِنْ مَاءِ الْبَحْرِ الزَّاخِرِ الْمُتَرَاکمِ الْمُتَقَاصِفِ یَبَساً جَامِداً .
از (آثار) توانائى و سلطنت خداوند متعال و شگفتى آفرینشهاى نیکوى او آنست که از آب دریاى گود بر هم ریخته بسیار موج زننده زمین خشک بىحرکت را آفرید.
ثُمَّ فَطَرَ مِنْهُ أَطْبَاقاً فَفَتَقَهَا سَبْعَ سَمَاوَاتٍ بَعْدَ ارْتِتَاقِهَا فَاسْتَمْسَکتْ بِأَمْرِهِ وَ قَامَتْ عَلَى حَدِّهِ .
پس از (بخار) آن آب طبقات بر روى هم قرار گرفته آسمانها را ایجاد فرمود، و آنها را بعد از با هم بودن از یکدیگر جدا و ممتاز ساخته هفت آسمان گردانید، پس بامر و فرمان پروردگارخود را نگاهداشتند و به جائى که بر ایشان تعیین فرموده بود قرار گرفتند (پراکنده نشدند) و .
وَ أَرْسَى أَرْضاً یَحْمِلُهَا الْأَخْضَرُ الْمُثْعَنْجِرُ وَ الْقَمْقَامُ الْمُسَخَّرُ قَدْ ذَلَّ لِأَمْرِهِ وَ أَذْعَنَ لِهَیْبَتِهِ وَ وَقَفَ الْجَارِی مِنْهُ لِخَشْیَتِهِ .
استوار گردانید زمین را در حالی که آب کبود بیحد و اندازه و دریاى تسخیر شده (به فرمان حقّ تعالى) آنرا بر پشت دارد، و آن دریا در برابر امر و فرمان خدا رام و در مقابل بزرگى او فروتن و از ترس او جریان و روانى او متوقّف است.
وَ جَبَلَ جَلَامِیدَهَا وَ نُشُوزَ مُتُونِهَا وَ أَطْوَادِهَا فَأَرْسَاهَا فِی مَرَاسِیهَا وَ أَلْزَمَهَا قَرَارَاتِهَا فَمَضَتْ رُءُوسُهَا فِی الْهَوَاءِ وَ رَسَتْ أُصُولُهَا فِی الْمَاءِ.
و تخته سنگهاى بزرگ سخت و تپّه هاى بلند و کوه هاى آنرا آفرید و آنها را در جاى خود استوار نموده در قرارگاهشان نگاهداشت، پس سرهاى آنها در هوا بالا رفته و بیخهاشان در آب فرو رفت.
فَأَنْهَدَ جِبَالَهَا عَنْ سُهُولِهَا وَ أَسَاخَ قَوَاعِدَهَا فِی مُتُونِ أَقْطَارِهَا وَ مَوَاضِعِ أَنْصَابِهَا فَأَشْهَقَ قِلَالَهَا وَ أَطَالَ أَنْشَازَهَا وَ جَعَلَهَا لِلْأَرْضِ عِمَاداً وَ أَرَّزَهَا فِیهَا أَوْتَاداً فَسَکنَتْ عَلَى حَرَکتِهَا مِنْ أَنْ تَمِیدَ بِأَهْلِهَا أَوْ تَسِیخَ بِحِمْلِهَا أَوْ تَزُولَ عَنْ مَوَاضِعِهَا .
و آن کوه ها را از زمینهاى هموار و پست بلند گردانید، و بیخهایشان را در زمین اطرافشان و جاهایى که بر قرار هستند فرو برد، پس سرهاى آن کوه ها را بسیار بلند نمود و بلندى آنها را به اطراف کشاند، و آنها را براى زمین ستون قرار داد، و در آن فرو برد به قسمى که میخهاى زمین گردیدند، پس زمین متحرّک ساکن شد از اینکه اهل خود را بجنباند، یا با بارش (در آب) فرو رود، یا از جائى بجائى برود.
فَسُبْحَانَ مَنْ أَمْسَکهَا بَعْدَ مَوَجَانِ مِیَاهِهَا وَ أَجْمَدَهَا بَعْدَ رُطُوبَةِ أَکنَافِهَا فَجَعَلَهَا لِخَلْقِهِ مِهَاداً وَ بَسَطَهَا لَهُمْ فِرَاشاً فَوْقَ بَحْرٍ لُجِّیٍّ رَاکدٍ لَا یَجْرِی وَ قَائِمٍ لَا یَسْرِی .
پس منزّه است خداوند توانائى که زمین را بعد از موج زدن آبهاى آن نگاهداشت، و آنرا پس از رطوبت و ترى اطرافش خشک گردانید، و براى آفریدگانش جاى آرامش قرار داد، و آنرا براى ایشان گسترانید روى دریاى ژرف ساکن بىجریان، و ایستاده بى حرکت (همه آن یک باره از جاى خود حرکت نمى کند تا زمین را بر پشت خویش بجنباند) .
تُکرْکرُهُ الرِّیَاحُ الْعَوَاصِفُ وَ تَمْخُضُهُ الْغَمَامُ الذَّوَارِفُ إِنَّ فِی ذلِک لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشى.
بادهاى سخت آن دریا را زیر و رو و این سو و آن سو میکند، و ابرهاى پر باران (بر اثر باریدن) آنرا به جنبش مى آورد، و در این آثار عبرت و پند است براى کسیکه از خداوند متعال مى ترسد (چون کسیکه نمى ترسد توجّهى بآنها ندارد).