أَیُّهَا النَّاسُ لَا تَسْتَوْحِشُوا فِی طَرِیقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ فَإِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا قَصِیرٌ وَ جُوعُهَا طَوِیلٌ .
اى مردم، در راه هدایت و رستگارى از جهت کمى پیروان آن (و بسیارى مخالفین) نگران نباشید، زیرا مردم گرد آمدهاند بر سر خوانى که سیرى آن اندک و گرسنگیش بسیار است (به زینت و آرایش دنیا دل بستهاند که بزودى فانى میشود، و بر اثر دلبستگى و پیروى نکردن از حقّ در قیامت بعذاب و گرفتارى بى پایان مبتلى مى گردند).
أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا یَجْمَعُ النَّاسَ الرِّضَا وَ السُّخْطُ وَ إِنَّمَا عَقَرَ نَاقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فَعَمَّهُمُ اللَّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَا فَقَالَ سُبْحَانَهُ فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِینَ فَمَا کانَ إِلَّا أَنْ خَارَتْ أَرْضُهُمْ بِالْخَسْفَةِ خُوَارَ السِّکةِ الْمُحْمَاةِ فِی الْأَرْضِ الْخَوَّارَةِ .
اى مردم، رضاء و خوشنودى (به معصیت و نافرمانى) و خشم (از طاعت و بندگى) مردم را گرد مى آورد (براى عذاب آماده مى سازد) و (اگر چه مباشر عمل دیگرى باشد، زیرا مانند آنست که خود آنرا بجا آورده، چنانکه) ناقه (حضرت صالح پیغمبر قوم) ثمود را یک مرد پى کرد و کشت، پس خداوند همه آنها را عذاب نمود بجهت آنکه به کشتن ناقه راضى بودند، و (از اینرو) خداوند سبحان (در قرآن کریم س 26 ى 157) فرموده: فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِینَ یعنى قوم ثمود ناقه را پى کرده کشتند و در بامداد بعد (چون آثار عذابى که حضرت صالح بایشان خبر داده بود مشاهده نمودند) پشیمان شدند، پس (کشتن ناقه را به همه آنان نسبت داده بجهت آنکه از کشنده با اینکه مى توانستند جلوگیرى ننمودند، بلکه بفعل او هم راضى بودند، و) عذاب آنها چنین بود که زمین آنها بر اثر (زلزله و) فرو رفتن (عمارت) صدا کرد مانند صدا کردن آهن شخم زنى داغ شده در زمین هموار.
أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ سَلَک الطَّرِیقَ الْوَاضِحَ وَرَدَ الْمَاءَ وَ مَنْ خَالَفَ وَقَعَ فِی التِّیهِ.
اى مردم، هر که راه راست را به پیماید به آبادى مى رسد (و از تشنگى مى رهد) و هر که بیراه ه برود (از راه راست پا بیرون نهد) در بیابان بى آب و گیاه فرود آید (و از بى آبى جان سپارد، خلاصه هر که بدستور خدا و رسول رفتار نماید نیکبخت شود، و هر که از شیطان و نفس امّاره پیروى کند بعذاب مبتلى گردد).