قال السید الشریف رضی الله عنه: فی کلام طویل ، قوله (علیه السلام) فأطأ ذکره من الکلام الذی رمى به إلى غایتی الإیجاز و الفصاحة أراد أنی کنت أعطى خبره (صلى الله علیه وآله) من بدء خروجی إلى أن انتهیت إلى هذا الموضع فکنى عن ذلک بهذه الکنایة العجیبة.

(سیّد رضىّ مى‏ فرماید:) این جمله در سخن درازى است (که از آن حضرت روایت شده، بعد از آن مى‏ فرماید:) فرمایش آن حضرت علیه السَّلام: فأطأ ذکره یعنى گام بر یاد او مى‏ نهادم، از سخنى است که آن بمنتهى درجه اختصار و فصاحت رسیده، و (از این سخن) اراده فرموده که من از ابتداى بیرون شدنم (از مکّه) تا به عرج رسیدم از آن حضرت صلّى اللَّه علیه و آله خبر مى‏ گرفتم، پس این کلام را براى چنین کنایه شگفتى آورده (و معنى کنایه آنست که شخص منظورى را به لفظى بیان کند که آن لفظ صریحا دلالت بر آن نداشته باشد، چنانکه امام علیه السَّلام در اینجا مى‏ فرماید: گام بر یاد او مى‏ نهادم کنایه از اینکه در همه جا از آن بزرگوار سراغ مى‏ گرفتم و در پى حضرتش آمده یک قدم بیراهه نمى‏ رفتم).