اسْکتْ قَبَحَک اللَّهُ یَا أَثْرَمُ .

اى آنکه دندان جلو تو افتاده (بى ‏خردى که باطنت مانند کسی که دندانهاى جلوش افتاده زشت است) خاموش شو خدا ترا زشت گرداند.

بخدا سوگند حقّ (که منظور امام علیه السّلام است) هویدا گشت و تو در آن (بین لشگر) لاغر و ناتوان بودى (اعتنائى بتو نداشتند) و آوازت پنهان بود (گوش به سخنت نمى ‏دادند) تا اینکه باطل فریاد کرد (بر گفتن این سخنان دلیر گشتى، و) آشکار شدى مانند آشکار شدن شاخ بز (امام علیه السّلام از نظر پستى و فرومایگى او را به شاخ بز تشبیه فرمود، و این در عرب رسم است، و هر چه را بخواهند بزرگ شمارند به چیز نفیس و ارجمند نسبت دهند، چنانکه گویند: نجم نجوم الکوکب یعنى پیدا شد مانند آشکار شدن ستاره).

فَوَاللَّهِ لَقَدْ ظَهَرَ الْحَقُّ فَکنْتَ فِیهِ ضَئِیلًا شَخْصُک خَفِیّاً صَوْتُک حَتَّى إِذَا نَعَرَ الْبَاطِلُ نَجَمْتَ نُجُومَ قَرْنِ الْمَاعِزِ.