أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا الدُّنْیَا دَارُ مَجَازٍ وَ الْآخِرَةُ دَارُ قَرَارٍ فَخُذُوا مِنْ مَمَرِّکمْ لِمَقَرِّکمْ وَ لَا تَهْتِکوا أَسْتَارَکمْ عِنْدَ مَنْ یَعْلَمُ أَسْرَارَکمْ .
اى مردم، جز این نیست که دنیا سراى گذر است و آخرت جاى ماندن، پس از گذرگاه براى قرارگاهتان (توشه) برگیرید (تا در دنیا هستید به عبادت خدا و خدمت خلق بپردازید که در آخرت کامروا گردید) و نزد کسی که رازهاى شما را میداند پرده هاى خود را مدرید (نافرمانى خدا نکنید) .
وَ أَخْرِجُوا مِنَ الدُّنْیَا قُلُوبَکمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَخْرُجَ مِنْهَا أَبْدَانُکمْ فَفِیهَا اخْتُبِرْتُمْ وَ لِغَیْرِهَا خُلِقْتُمْ .
و دلهاتان را از دنیا خارج نمائید پیش از آنکه بدنهاتان را از آن بیرون برند (دل بسته بدنیا نباشید که مرگ را آسان دریابید، زیرا) شما در دنیا در معرض آزمایش بوده و براى غیر آن (آخرت) آفریده شدهاید.
إِنَّ الْمَرْءَ إِذَا هَلَک قَالَ النَّاسُ مَا تَرَک وَ قَالَتِ الْمَلَائِکةُ مَا قَدَّمَ لِلَّهِ آبَاؤُکمْ فَقَدِّمُوا بَعْضاً یَکنْ لَکمْ قَرْضاً وَ لَا تُخْلِفُوا کلًّا فَیَکونَ فَرْضاً عَلَیْکمْ.
هرگاه مردى بمیرد مردم (دنیا پرست) مى گویند: (از دارائى) چه گذاشت و فرشتگان مى گویند: (از عبادت و بندگى) چه پیش فرستاد خدا پدران شما را بیامرزد قسمتى (از دارائى خود) را پیش بفرستید (بدستور خدا انفاق کنید) که سود شما در آنست، و همه را باز مگذارید که بر زیان شما است (گرفتارى بسیار دارد).